Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένας λύκος που έμενε με τον μπαμπά του, σε ένα σκοτεινό δάσος. Ο λύκος ήταν πολύ φιλοζωος.
-Με φωνάζουν Κοκκινόλυκο επειδή, όταν ήμουν μικρός έπεσα στην κόκκινη μπογιά κι από τότε είμαι κόκκινος.
Ένα βράδυ,ο μπαμπάς του Κοκκινόλυκου του είπε:”Πήγαινε,σε παρακαλώ αυτά τα μούρα και εκείνα τα λαχανικά στον παππού σου!”
-Ενταξει μπαμπά,τον αγαπάω πολύ τον παππού και θέλω να τον βοηθήσω να χάσει τα κιλά που έβαλε!
Ο Κοκκινόλυκος ξεκίνησε για το σπίτι του παππού.
Στο δρόμο συνάντησε ένα κοριτσάκι.
-Πού πας; Πώς θα πας; Τί είναι αυτό που κρατάς; Για ποιον είναι;
-Πηγαινω στον παππού μου.Θα πάρω εκείνο το μονοπάτι που στρίβει αριστερά. Του πηγαίνω αυτό καλάθι με μούρα και λαχανικά.
Όταν τα άκουσε όλα αυτά το κοριτσάκι, έτρεξε κατευθείαν στο σπίτι του παππού,ο οποίος έψαχνε στην ντουλάπα του.
- Θέλετε βοήθεια;
-Οχι κοριτσάκι μου, ευχαριστώ πολύ!
-Σας παρακαλώ, επιμένω και…τσααααφ, τον έσπρωξε μέσα στην ντουλάπα!
-Τώρα,θα ξαπλώσω στο κρεββάτι και θα κάνω τον παππού αφού φορέσω τα ρούχα του, σκέφτηκε το κοριτσάκι.
Ο Κοκκινόλυκος είχε πια φτάσει και όταν αντίκρισε τον παππού του είπε: - Παππού, γιατί έχεις τόσο μεγάλα αυτιά;
- Για να σε ακούω καλύτερα!
- Παππού, γιατί έχεις τόσες πολλές σκάλες;
- Για να σε ρίξω στο υπόγειο!
- Ααααααααα, φώναξε ο Κοκκινόλυκος πέφτοντας!
Εκείνη τη στιγμή πέρασε έξω από το σπίτι του παππού ο μπαμπάς του Κοκκινόλυκου. - Πού είναι ο γιός μου; Κάτι έγινε εδώ! Θα καλέσω το δασοφύλακα και θα βρει τί έγινε ο παππούς και ο γιός μου!
Όλα αυτά έγιναν σε ένα δάσος πολύ πολύ μακριά απο’δω , κάποτε πολύ πολύ παλιά…
Κατερίνα Τερζίδου
