Μια φορά και έναν καιρό ζουσε ένας τίμιος και εργατικός γεωργός, που, είχε έναν τόσο δα μικρό γιο. Δεν ψηλώνε καθόλου. Ο πατερας του φοβόταν να τον παρει μαζι του στην δουλεια για να μην τον χάσει.
Ένα πρωινό έκλαιγε τόσο πολύ ππυ τον έβαλε στην τσέπη του και τον πηρε τελικά στο χωράφι… Καθώς έπαιζε ο μικρουλης, ξαφνικά βρέθηκε μπροστα του ένας πελωριος γίγαντας. Ο γίγαντας πήρε τον μικρό νάνο στο παλατι του βαθιά μέσα στο δάσος, τον αγάπησε τόσο πολυ που ήθελε να τον δει να μεγαλώνει και να γίνεται δυνατός όπως τον ίδιο….
Τον έτρεφε με τα ίδια φαγητά που έτρωγε και ο ίδιος. Έτσι ο μικρούλης έγινε όμοιος με τον γίγαντα, ψηλός, παχυς και δυνατός. Ο μικρουλης ήταν πια τόσο δυνατός που ξεριζωνε δέντρα από τις ρίζες. Ο γίγαντας ήταν πολυ περηφανος για τον μικρό ππυ έγινε τόσο ψηλός και δυνατός σαν γίγαντας.
-Είσαι τώρα πια έτοιμος να γυρίσεις στον πατερα σου που σε χρειάζεται. Όταν ο πατέρας του τον είδα μπροστά του δεν πίστευε στα μάτια του πως είναι ο γιος του… Ο μικρός… Τώρα ως γίγαντας χάρηκε που επέστρεψε στην οικογένεια του και από την πρώτη στιγμή ήθελε μα βοηθήσει τον πατέρα του στο χωράφι…
